Heel soms krijgen we de gelegenheid om een echte wijnlegende te ontvangen voor een proeverij en diner. Op woensdag 10 november was het zover: Raúl Pérez bracht ons een bezoek. De lange baard van deze man uit Spanje is dan misschien niet zó wit, maar voor ons was het heerlijk avondje al gekomen.
Raúl arriveerde in de loop van de middag in Den Haag. De voorgaande dag had hij in Amsterdam al wat wijnpers te woord gestaan en in de ochtend mocht Raúl aanschuiven bij de opname van een wijnpodcast. Bij onze ontmoeting liet hij me zijn reisschema zien: uit een stapel geprinte a-viertjes werd direct duidelijk dat zijn paar dagen in Nederland rijk gevuld waren. Tussen zijn afspraken door, was hij bovendien naarstig op zoek naar een wel héél exclusieve sigaar.
Na een kort bezoek aan de winkel in Den Haag om kennis te maken met de collega's, reden we naar Café Bistro Jules aan de Koningin Emmakade, waar onder begeleidend commentaar van Raúl de nieuwe jaargang van zijn cru-wijnen konden worden geproefd. In de tuin van de bistro - weliswaar onder een overkapping - verzamelde zich een gezelschap van wijnliefhebbers om zich tegoed te doen aan deze karaktervolle wijnen uit Bierzo. Raúl toonde zich een échte wijnboer, in goede zin: ingetogen maar met grote passie voor zijn werk, de streek en haar wijnen. Als hij het verhaal van een wijn vertelde, dan vertelde hij ook het hele verhaal van die wijn. Dat verhaal begint ergens in de middeleeuwen met de vroegste aanplant van druivenstokken in de streek bij enkele kloosters, waarna zaken als klimaat en terroir aan bod kwamen en tenslotte de anekdotes behorend bij de specifieke wijngaarden die Raúl door de jaren is gaan bewerken.
Was de menigte aan het begin misschien nog wat rumoerig, naarmate de avond vorderde vulde de tuin zich met een aandachtvolle stilte wanneer Raúl het woord nam. Hij vertelde dat hij met zijn stijl van wijnmaken bovenal streeft naar frisheid en drinkbaarheid - ze moeten "easy to drink" zijn. In mijn ogen doet hij ze daarmee tekort, misschien uit bescheidenheid. Want hoewel de wijnen wel degelijk over die kwaliteiten beschikken, blinken ze vooral ook uit in spanning, typiciteit en een met de jaren toenemende complexiteit. Dat laatste werd duidelijk bij het proeven van de 2017 "Las Gundiñas", die zich naast zijn broertje uit 2019 al veel gelaagder en gebalanceerder toonde. Zonder aan frisheid in te leveren. Kijk voor uitgebreide beschrijvingen en proefnotities van de wijnen op onze pagina over Raúl Pérez.
Na de uitgebreide proeverij mochten we aanschuiven voor een heerlijk driegangendiner. Daar werden andere wijnen geschonken van Raúl, allemaal uit 2018. We startten met één van onze meest populaire witte wijnen uit Galicië: de godello Ultreia. In tegenstelling tot de eerder geproefde La del Vivo, komen hiervoor de druiven niet alleen uit de buurt van Valtuille maar uit heel Bierzo. Het is daarmee minder een wijn die terroirgetypeerd is, maar vooral bedoeld als een typische expressie van de godello-druif. Hoewel hij een slag eenvoudiger is dan de spannende La del Vivo, kwam hij goed uit de verf bij het gerechtje met roodbaars, citroenmelisse en kaviaar.
Als tussengerecht werd een klassieke Ris de Veau - oftewel kalfszwezerik - gepresenteerd, geflankeerd door kikkerbillen en diverse garnituren. De geserveerde 2018 "La Vítoriana" was zacht genoeg om het gerecht niet in de weg te zitten. Door de hartige smaken werd het fruit in de wijn extra benadrukt. Mijn favoriete combinatie en misschien wel mijn favoriete wijn van de hele avond. Het hoofdgerecht met diverse bereidingen van eend werd begeleid door de 2018 "El Rapolao", een meer gespierde expressie van de mencia-druif. Met aroma's van peper, groene kruiden en sluimerend donker fruit, paste de wijn fraai bij de wilde eendenborst. De meer zoetige smaak van de geconfijte eendenpoot zat de wijn net iets in de weg, maar dat mocht de pret niet drukken.
Na de koffie zette ik Raúl weer af bij zijn hotel in het centrum van Den Haag. Ik begreep dat hij de dag erna 3 bezoeken door het hele land mocht afleggen. En dan was er nog de zoektocht naar die bijzondere sigaar...
